De Vercors is een beschermd natuurgebied in Frankrijk. Rijk aan geschiedenis en ongerepte natuur, is het een geweldige speeltuin voor wandelaars en sportliefhebbers. Het gebied ligt aan de poort van de Alpen en bestaat uit bergtoppen tot 2300 meter en hoogvlaktes tussen 900 en 1500 meter. Een unieke situatie die een net zo uniek landschap creëert. Tussen bossen en vlaktes, die de ruimte delen afhankelijk van de hoogte. Het is het perfecte terrein voor een wandelavontuur als je bereid bent een paar dagen weg van de bewoonde wereld door te brengen.
Een optie om deze landschappen te ontdekken is de GR (Grande Randonnée – Langeafstand wandeling) te volgen die de regio doorkruist, en dat is wat ik besloot te doen, met een paar variaties, in de loop van 5 dagen en 4 nachten avontuur in het midden van deze wildernis.
Volg mij op een stap-voor-stap avontuur van de Grande Traversée du Vercors (GTV)
Dag 1
De eerste etappe van deze oversteek begint in Die, een klein (maar niet zo klein) dorpje in het zuiden van de Vercors. Aarzel niet om daar voor het begin van de wandeling een klein gebakje te halen, want de rest van de dag zal bijzonder zwaar zijn.
Zodra je het dorp verlaat, is het een snelle warming-up, met een korte klim van 400 meter voordat je de abdij van Valcroissant bereikt (gebouw op de foto hieronder). Het verschil tussen het hoogteverschil dat je verwachtte toen je je voorbereidde op de tocht en de realiteit kan soms behoorlijk merkbaar zijn. Wie had gedacht dat 400 m zo hoog kon lijken, maar tegelijkertijd zo laag in vergelijking met de rest van de bergen?
Een cruciaal punt in dit avontuur is water. Water is een schaars goed in de Hauts-Plateaux. Vandaag zag ik slechts één beekje, en zoals verwacht was het de rustplaats voor verschillende wandelaars die zich, net als ik, voorbereidden om deze bergplateaus te bedwingen. Het eerste deel van deze lange klim bleek een goed voorproefje van de dagen die zouden komen. Afwisselend met warme velden en verkoelende bossen.
Eindelijk is de top in zicht. Wat een bevrijding. De hoogvlaktes zijn binnen handbereik en de rust en stilte zijn alom aanwezig, alleen uitgewist door de paar voetstappen van de andere gekken die we ’s avonds vanaf de top van deze 1900m hoogte kunnen passeren. Na een dag klimmen over 1500m liet de eerste nachtrust niet lang op zich wachten.
Dag 2
’s Ochtends betovert de berg je al met wat hij te bieden heeft. De zonsopgang boven de tent, gevolgd door het rennen van de gemzen (een soort geit van de bergen), die aan de andere kant van een veld met stenen niet hadden verwacht hier een mens te zien.
Het dorp Die volgt je nog steeds aan het begin van de dag en je kunt zelfs het treinstation zien waar je misschien bent aangekomen. Terwijl je het uitzicht in je opneemt, realiseer je je dat je al op een plek bent die gisteren nog de top van de Olympus leek.
Eindelijk het hart van het plateau. Het is niet allemaal vlak, maar de hellingen en afdalingen zijn aangenaam. Na een tijdje voel je je bijna bedekt door deze bossen en bergen, en soms is het onmogelijk om verder te kijken dan enkele tientallen meters.
Vandaag is er slechts één toegankelijke waterbron. Aarzel niet om je reserves aan te vullen in deze omstandigheden, want je weet nooit waar de volgende bron zal zijn.
Bij elke reis door de Vercors moet je op een gegeven moment het verzet vermelden dat daar heeft gevochten. Bij de pas de l’aiguille zie je een monument voor de moed van deze soldaten. Een paar meter verderop zie je ook twee grotten die destijds werden gebruikt om voorraden en soldaten te verbergen.
Na zoveel geschiedenis, zoveel hitte en zoveel lopen, is het hoog tijd om een kleine siësta te houden naast de paarden van de Chaumailloux refuge, die er ook niet vies van zijn om even in te dommelen. Daarna zijn we weer op pad gegaan door het schaarse bos van de Hauts-Plateaux.
Net als ik kun je een paar berghonden tegenkomen, die erg beschermend zijn over hun kuddes, maar die je snel vergeten zodra je de andere kant op gaat. Dit deel van de wandeling markeert ook het begin van het beschermde gebied van de korhoenders, een dier dat ik niet kende en dat ik helaas niet te zien kreeg.
Dag 3
Zoals bijna elke ochtend op het plateau word je wakker met de zonsopgang, alsof er al een prachtige dag voor je ligt ook al heb je de tent nog niet verlaten.
De landschappen, die er al vertrouwd uit beginnen te zien, hebben besloten om nu te veranderen, met een paar kleuren die overdag te zien zijn, ondanks de kracht van de zon, die elke vlakte die je kunt zien in brand lijkt te willen steken. De struiken en bomen hebben geen enkele zorg; ik vraag me af waar ze al die energie vandaan halen als er geen duidelijke waterbron is.
Plotseling beginnen de plateaus je weer naar beneden te trekken. Als je een canyon oversteekt, is het alsof je in de jungle bent. De planten hebben bijna hun territorium overgenomen, dat desondanks alleen wordt beperkt door een smal pad. Het is een dag met veel kilometers, wat betekent dat het ook erg vermoeiend is, maar ook erg bevredigend. Aan het eind van de dag hebben we ongeveer 30 kilometer afgelegd en was het pad bijna afgedaald naar de vallei.
Dag 4
Na een welverdiende nacht, bijna midden in de stad en misschien op een niet al te toegestane plek, is het tijd om weer op pad te gaan voor een nieuwe klim. De beste uitzichtpunten moet je in de bergen altijd zwaar voor werken! De vierde dag belooft rijker aan beschaving te zijn, maar laat je ook het effect zien dat de creatie van beschermde natuurgebieden zoals de Hauts-Plateaux du Vercors kan hebben.
Toch weerhouden al die kilometers je er niet van om een paar korte pauzes te nemen.
Terwijl de weg zichtbaar is in de vallei naast je, blijft het pad soms bijna onzichtbaar op de berghelling, tussen de rotsen en bossen. Ondanks alles lukt het je toch om het zonder al te veel moeite te volgen.
Toen ik op dit deel van de GR was, was er een race aan de gang. Wat een gekken. Pas op voor de hitte, die tijdens mijn wandeling echt begon op te lopen.
Eenmaal dichter bij de vallei en de bewoonde wereld zie je meer water, dus je hoeft je geen zorgen te maken over de reserves. Je kunt zelfs schattige waterbakjes zien, maar ook prachtige watervallen en eenvoudige stroompjes. Je hoeft geen kilo’s water meer mee te nemen in je rugzak.
Uiteindelijk is het avontuur altijd vol ontmoetingen. Van de local die verdwaald is op de paden en mijn hulp vraagt om een pas te bereiken, tot de hutgenoot die hetzelfde avontuur beleeft, tot de twee Nederlanders die het pad in tegenovergestelde richting volgen. Uiteindelijk heb je nooit tijd om je te vervelen, ook al is het af en toe vermoeiend. Ik hoop dat jouw avontuur net zo rijk aan reisgenoten zal zijn.
Dag 5
Het is alweer de vijfde en laatste dag. Geniet van de laatste panoramische uitzichten op de top van de Moucherotte, want vandaag is de grote afdaling. Het is altijd een beetje moeilijk om afscheid te nemen van de bergen, dus haal het beste uit de laatste paar uur die je met ze doorbrengt voordat je weer op pad gaat.
De velden verschijnen al meer en meer. De vlinders die erbij horen zijn ook een herinnering aan hoe het was op de top van de hoogvlakten.
En helaas, al na een paar uur heeft de stad je ingehaald.
Dus hier eindigt het avontuur, vol wisselende landschappen en een kalme sfeer die de hele tijd heeft geheerst.
Praktische info
Toegang
Openbaar vervoer:
– Het dorpje Die is bereikbaar met de nachttrein Parijs-Briançon.
– Vanuit Parijs gaan er meerdere treinen naar Valence, die je kunt aanvullen met een busreis naar Die of met de TER. Met deze optie kun je later aankomen om aan de wandeling te beginnen.
Auto:
– Aangezien deze weg geen lus is, is het geen optie om hem alleen met je auto te betreden.
Water
Waterbronnen zijn echt zeldzaam en je kunt soms meer dan 24 uur zonder water, dus neem een goede voorraad water mee, en aarzel niet om bij te vullen bij elke fontein die je tegenkomt, ook al weegt het meer op je rug.
Laat vooral een reactie achter, ik hoor graag wat je vond van mijn avontuur!
